W XIX i na początku XX w. Saska Kępa nie należała do Warszawy. Stanowiła teren zielony usiany małymi domkami z ogródkami. W obręb miasta została włączona dopiero w roku 1916, a jej rozbudowa jako nowoczesnej dzielnicy mieszkaniowej zaczęła się w latach 20-tych poprzedniego wieku. Wcześniej, jak pisze autor przewodnika po Warszawie i okolicach z przełomu XIX i XX w., była ulubionym miejscem niedzielnych rozrywek warszawiaków.
Kto pragnie poznać życie Warszawy, jej zabawy, rozrywki, Warszawę w niedzielę, ten musi się wybrać na Saską Kępę, musi pojechać końmi, łódką lub statkiem parowym do tego najpopularniejszego miejsca zabaw w okolicy naszego miasta. Trzy te drogi prowadzą na Saską Kępę. Przez Pragę i most na łasze wiślanej prowadzi droga kołowa, od zjazdu z przystani statków parowych w niedziele wyprawiają się statki pasażerskie, od południa nieustannie kursujące, a na koniec najpopularniejsza komunikacja polega na przeprawieniu się łódką przez Wisłę z Solca.
Saska Kępa stanowi zbiór licznych domków z ogródkami, w których się mieszczą tak zwane kolonie, a właściwie na małą skale zakłady gastronomiczne, w których dostać można mleka, piwa i innego jadła i napitku, a w ogrodach pourządzane są karuzele, huśtawki, strzelnice i t.p. zabawy. Niektóre z tych kolonij cieszą się szczególnemi względami warszawian, do nich należą kolonie: "Pod Dębem", "Prado" i "Pod Kotwicą". Poza owemi koloniami, śród drzew rozłożystych, ciągną się rozległe łąki, na których miejscowi mieszkańcy hodują bydło a warszawiacy nieraz pląsają.
Nazwa Kępy pochodzi zapewne z czasu, kiedy ta miejscowość była rzeczywistą Kępą, rozciągającą się pomiędzy starem a nowem korytem Wisły. Wisła, jak to z historyi wiadomo, nieraz już w różnym punktach zmieniała swe koryto. Tu, gdzie dziś szerokim płynie pasem, pomiędzy Warszawą i Saską Kępą, był niegdyś ląd stały, a koryto płynęło poza łąkami dzisiejszej ulubionej przez warszawiaków miejscowości. Saska Kępa wraz z zalanym gruntem i dzisiejszymi okolicami Solca, należała do wsi Solec, następnie po oddzieleniu się w XV wieku od brzegu Warszawskiego, otrzymała nazwę Kępy Soleckiej, albo Kępy Kawczej. Kępę Holenderską upodobał sobie August II Sas i wyprawiał tu często świetne zabawy, wycieczki, głośne majówki, a August III wydzierżawił w roku 1735 od magistratu miasta na lat 30. Królowie Sascy dali jej więc nazwę dzisiejszą: Saskiej Kępy.
Ilustrowany przewodnik w podróżach "Warszawa naszych pradziadków", rozdział "Okolice Warszawy - Saska Kępa" (nakład redakcji "Wędrowca", 1983)
